Misvormd is mooi

Hij kwam
Hij zag.
En hij overwon. Ons allemaal. Hij heeft ons zoveel geleerd. Gewoon door te zijn wie hij is. Hij is niet perfect. Nee verre van zelfs. Hij is gehandicapt. Eigenlijk zou hij misschien zelfs in een rolstoel moeten. Hij mist een been. Zijn evenwicht is niet dat je zegt, je van dat. Dat geeft niks. Hij weet het te compenseren. Ook heeft hij een gat in zijn oor. Geeft hem iets. Hmz, hoe zal ik het zeggen.  Iets van een straatschoffie. Zn mond kan niet helemaal dicht. Hij lijkt continue te lachen. Zn ogen druipen. De hele tijd. En als het droogt krijgt hij korstjes. Hij heeft het steevast koud. Ook als het warm is. Behalve als hij in de zon kan zitten of liggen. Hij is niet de meest ideale huisgenoot. Hij is luidruchtig. Hij smekt bij het eten. Hij bemoeit zich overal mee. Hij wilt de meest lekkere zitplaatsen. Hij is een hond. Als in de-kleinste-van-de-wereld-hond. Dus als in echt mini-mini-mini-hond. Hij is een chihuahua. En dat nog niet eens. Hij heeft dus maar 3 pootjes. Wij noemen hem liefdevol onze trihuahua. Hij heeft karakter. Hij is trots op wie hij is. Dat laat hij zien als hij in de zon gaat liggen. Zijn goeie voorpootje trots voor zich uitgestrekt. Als hij gaat zitten, met zijn borstkastje ferm vooruit en zn koppie (al trillend) fier rechtop. Hij is voor niemand bang. Hij jaagt duitse herders van het uitlaatplaatsje af. Hij laat ons zien dat het niet uitmaakt hoe groot je bent of dat je gehandicapt bent of niet. Het leven is het waard geleefd te worden. Hij laat van zich horen. Bij alles. HIJ ìs HIER. En dat mag moet iedereen weten. Trots trippelt hij rond op 2 pootjes als hij gaat rennen. Dan heeft hij beter evenwicht. Dan lijkt hij te lachen van oor tot oor. Dan laat hij zien dat hij plezier heeft. Dan wordt ik zo ontzettend blij van hem. Dan spingt hij luid blaffend keffend tegen me op. met zn ene voorpootje driftig tegen me aankloppend. Alsof hij wilt zeggen: KIJK! KIJK MIJ NOU! Als de zon op ons postzegeltuintje staat, dan ligt hij als eerste in de eerste centimeter zon die er verschijnt. En dan komt hij elke 10 minuten binnen. Kwispelend, schuddend met zijn hele lijfje (dat dubbel zo hard schud doordat hij dan op 2 pootjes staat), tongetje uit zn bekkie en weer die lachende snoet. Kom je vrouwtje? Kom je spelen. Wat ben ik toch dol op je, kleine knapperd van me!

Van een mug een olifant maken...

Ken je ze? Muggen? Ja tuurlijk. Wie kent ze niet. Ik ben een groot dierenliefhebber. Vind ik zelf. Heb al wat leeft lief. Nou ja een enkele uitzondering daargelaten haha. Zonder flauwekul. Ik zet met liefde verdwaalde spinnetjes buiten, en dan alleen die spinnetjes die over de grond lopen. En hoewel ik vliegen niet zo heel geweldig vind. Zul je mij er niet snel op betrappen zo'n beestje dood te meppen. Ik laat 't mn lieffie doen, die kan dat sneller en is groter.Muggen zie ik nooit. Ik hoor ze wel vaker. En meer dan me lief is, hoor ik ze. Bij voorkeur, de hunne wel te verstaan, 's nachts. Want als het aan mij ligt mogen ze hun concerten buiten geven. Voor de liefhebber. En ook al ben ik dan niet hùn fan, zij zijn blijkbaar wel de mijne. Zo ook vanavond onder de douche. Ja echt waar onder de douche. Mn schatjes van kids laten het licht op de badkamer altijd aan. En het raam ook altijd open. Hij is verzopen hoor. Die dappere-mug-onder-de-douche. Hij stak me in mn schouder. Ik hoorde 'm niet. De stiekemerd. En al afglijdend door de ferme waterstraal die onze douche rijk is, klampt hij zich wanhopig aan steeds andere delen vast. Na mijn schouder voel ik 'm prikken in mn heup. Dan mn bovenbeen. Mn kuit. en dan zie ik hem en ik stel me zo voor dat hij zn armpjes omhoog gooit en keihard joelt in een fikse draaikolk door het afvoerputje verdwijnen. Dag mug. Hope you had fun. Ik ben dus ook geen fan van muggen onder de douche.
Ik zèg toch ze zijn fan van mij. Van alle 8 mensen hier in huis, zoeken ze mij steeds op. En als ik ze opmerk is het al te laat hè. Dan is het kwaad al geschied. Dan ben ik weer een rode vlek rijker. In het begin dan hè. Uiteindelijk wordt het een bult. Zo'n dikke. En daar heb ik er een hoop van. Wat mij verwonderd
doet afvragen of het spreekwoord wel deugt. Je weet wel, van een mug een olifant maken. Volgens mij
zijn het de muggen die overal olifanten van maken. Nou ja, van de mannen dan. Ik mis namelijk nog steeds de slurf....De omvang die heb ik dan weer wel mee