donderdag 20 september 2012

Mis

De laatste paar dagen, denk ik heel veel aan je. En vannacht heb ik over je gedroomd. Je bent er nog steeds. Je bent niet weg. Dat kan ook niet. Je was altijd zo aanwezig. Je lach, je vrolijkheid. Maar ook je goedheid en bezorgdheid om de mensen die je lief had. In mijn droom lachte je ook. We waren aan het toeren. Zoals we dat zo vaak deden. Ik achter het stuur en jij die de sigaretjes aanstak voor ons allebei. Wat hebben we veel gedaan samen. Maar vooral wat hebben we veel gelachen samen. Bij veel belangrijke fases in mijn leven was jij. En ik bij de jouwe. Lief en leed hebben we gedeeld. En wat was (en ben ik nog steeds) trots op onze vriendschap. En wat vind ik het jammer, dat we niet meer dan 16 jaar gekregen hebben. Maar ook al ben je er niet meer bij (lijfelijk). Je was, bent en blijft nog altijd mijn beste vriendin. Ik hou van je. Ik denk aan je. Maar bovenal mis ik je. Dus voor jou nog een keer, de woorden die ik sprak bij je crematie. Want ik vergeet je niet. Nooit. En omdat het in het limburgs dialect in, zet ik de nederlandse vertaling eronder.


Zo wie dich woar dr mer ein
Bie dich voolt ich mich nooit allein
Ich lierde dich kinne, noe bienoa 16 joar truk
En wie groet woar mien geluk
Ich keem om dien raam kluur te geave
En vong un vriendin vuur ut leave
Een gekke sjup en ummer goei zin
Wieze road, een loesterend oer
Joa doe woars echt mien allerbeste vriendin
Gekke fratsen tiedens ut sjtappe
Zieke deerkes die allein dich koosj opknappe
Getuuge woar ich bie dien trouwe
Alles deeg se om die gezinneke bie-ein te houwe
Gevochten hubse wie eine tieger
Vastbesjlote dich neet dronger te loate kriege
Vol gooie mood
Opgeave zoot dich neet in het blood
En toch is ut noe zoe wiet
Doe bis ingehoald doer de tied
Zoe biezonger en apart wie dich
Doe woars wie ein zus vuur mich
Dankjewel Ton vuur wea se woars
Want joa, doe woars ech enig in dien soort
Vuur geine bang, leef en sjpeciaal
Ich wil van dich gein aafscheid nummer
Dus zig ich. . . . . . Leef Ton, ich zeen dich later waal

Zoals jij was er maar één
Bij jou voelde ik me nooit alleen
Ik leerde je kennen, nu bijna 16 jaar geleden
En hoe groot was mijn geluk
Ik kwam om je raam kleur te geven
En vond een vriendin voor het leven
Een gekke muts en altijd goede zin
Wijze raad, een luisterend oor
Ja, jij was echt mijn allerbeste vriendin
Gek doen tijdens het stappen
Zieke diertjes die alleen jij kon oplappen
Getuige was ik bij je trouwen
Alles deed je om je gezinnetje bij elkaar te houden
Gevochten heb je als een tijger
Vastbesloten je er niet onder te laten krijgen
Vol goede moed
Opgeven zat jou niet in het bloed
En toch is het nu zover
Je bent ingehaald door de tijd
Zo bijzonder en apart als jij
Je was als een zus voor mij
Dankjewel Ton, voor wie je was
Want ja je was echt enig in je soort
Voor niemand bang, lief en speciaal
Ik wil van jou geen afscheid nemen
Dus zeg ik. . . . . Lieve Ton, ik zie je later weer

Wij 2'tjes op mijn trouwdag

zondag 16 september 2012

JIJ

Jij bent zo ontzettend speciaal. Voor mij. En ik kijk zo vaak naar jou. Heel vaak. En als ik je dan zo bewonder dan vraag ik me vaak af, waar ik jou aan verdiend heb. En dan vraag ik me af, zeg ik het je wel vaak genoeg?
Dat ik je bewonder?
Alles wat je doet. Hoe je leeft. Hoe je denkt. Hoe je staat voor de dingen waar je in gelooft. Hoe je vecht voor de dingen die voor jou echt belangrijk zijn. Wauw.
Zeg ik je wel vaak genoeg, dat jij de muziek brengt in mijn leven?
Niet alleen door je keuze van muziek, die zo heel anders is dan die van mij. En ook niet door de manier waarop je naar muziek luisterd. Ik luister de teksten, maar jij hoort enkel de klanken, de tonen, de variëteteit in hoog en in laag. Ik zing luidruchtig mee, jij neuriet genietend mee. Je maakt muziek bij alles wat je doet. Je tokkelt met koffielepeltjes. Jij trommelt op paprika's wanneer je ze snijdt.
Dus zeg ik je wel vaak genoeg, dat jij de lach bent in mijn leven?
Omdat ik zo vaak om je moet lachen. Niet alleen om de moppen die je verteld, ook om de snoeten die je erbij trekt. Als je weer eens "op zn oostenrijks" staat te dijenkletsen. Als je mensen een heel serieus verhaal verteld en ik alleen de twinkel in je ogen zie, omdat je ze in het ootje neemt. Jij laat me schateren op zoveel meer manieren dan ik ooit voor mogelijk had gehouden. Ik hoef soms maar naar je te kijken.
En zeg ik je dan wel vaak genoeg hoe bijzonder ik je vind?
Het leven is een lach voor jou. Rustig en kalm wandel je erdoorheen. De rotsen op je pad, die lach je uit wanneer je erlangs loopt. Je bent de relaxheid zelve.
Heb ik je dan wel vaak genoeg gezegd, hoe veel ik van je geleerd heb?
Hoe jij me leerde kalm te blijven in stressvolle situaties. En dat ik eerst tot 10 moest leren tellen, omdat dat wat ik dan te zeggen heb veel beter bij de mensen aankomt. Meer impact heeft.  Hoe je me leerde om te genieten. De hele dag door. Dat je me leerde om gelukkig te zijn. Eerst zelf, dan de rest.
Dus zeg ik je wel vaak genoeg hoe gelukkig jij me maakt?
Je aanbidt de grond waarop ik loop. Jij maakt geen ruzie met me als ik weer een raar idee hebt, maar lacht erom. Je houdt van me. Of ik nou lach om niets. Of ik nou met een chaggerijnige kop onder de douche uitkom. Jouw sterke liefdevolle armen maken alles beter. Wanneer jij me knuffelt word de hemel vanzelf helderblauw en piept de zon overal doorheen. Als ik in je van liefde stralende ogen kijk lijken er overal om me heen regenbogen te verschijnen. Samen met jou kan ik de hele wereld aan. Samen met jou kan ik alles. Wat is liefde mooi. Met jou.