Shagster-style

Onze kleine trihuahua is een beestje apart.
Ik ben dol op hem, wat zeg ik?
Ik HOU van hem.
Heel veel zelfs.
Van zijn scheve bekkie dat constant in een grijns geplooid lijkt.
Van zijn gaatje in zijn oor.
Van de manier waarop hij op slechts 2 pootjes loopt en rent.
Schijnt dat hij dan een betere balans heeft.
Van de stinklucht die uit zijn bekkie komt als hij diep gaapt.
De klungelige manier waarop hij zich met 1 pootje probeert te krabben zonder om te vallen.
Of als een echte man probeert te plassen en dan omkukelt.
Veel verzin ik om zijn leventje te veraangenamen.
Vaak gaat hij mee in mijn vest.
Of in het mandje voorin op de fiets.
Op lekker kussen, dik ingepakt.
Overal liggen zachte kussens en fleece-dekentjes voor hem.
En nu had ik iets extra's bedacht.
Zoals het een heuse chihuahua betaamt rilt hij onophoudelijk.
Tenzij het zonnetje lekker schijnt.
Of hij lekker warm ligt.
Dus legde ik ons extra dikke lange kussens op de vensterbank.
Boven op de verwarming.
Het lijkt erop dat hij er blij mee is.
Missie geslaagd hihi

♥

De meneer van Enexis

Die kwam begin vorig jaar ergens bij ons langs.

Het bleek allemaal 1 groot misverstand, achteraf.

Maar hij hielp ons super toen en bleef wel een uur zitten.

Dronk gezellig een kopje koffie mee en gaf een aantal waardevolle tips.

Ook bekeek hij mijn boekenkast vol bewondering en vroeg (zoals zovele mensen voor hem haha) "Wie leest er hier zoveel?". Toen ik antwoordde dat ik dat was, vroeg hij of ik ze ook allemáál gelezen had.

Haha ook dat vraagt iedereen. En behalve de Engels-talige Harry Potter boeken heb ik ze inderdaad allemaal gelezen. Alle 1500!

Of hij me ook boeken mocht brengen als hij ging opruimen, zo vroeg hij.

Há, daar hoef ik echt niet over na te denken!

Graaaaaag zelfs!

Maar we hoorden niks meer en ik dacht dat hij het vast wel vergeten zou zijn.

Maar niets was minder waar!!!

Vorige week ging ineens de bel en zag ik door het raam een enexis busje staan.

Enexis?? Die hebben we toch al lang niet meer??

Toen ik de deur echter openmaakte keek een breed lachende meneer mij aan en vroeg of ik nog steeds boeken spaarde.

Toen pas herkende ik hem!!

Wat leuk en jazeker dat doe ik nog steeds!

Hij stak me een doos toe, met een twaalftal mooie titels en gewoon nog praktisch nieuwe boeken.

Van voornamelijk Carry Slee!!

Ik heb hem wel 10 keer bedankt, helaas had hij geen tijd voor een kop koffie, maar, zo zei hij, hij zou snel weer komen en dan weer wat boeken meenemen.

Zoooo lief!

Dat er nog zulke lieve  mensen bestaan, ik ben er stil van.

Mijn muppets waren er ook dolblij mee! Ze lezen allemaal driftig nu haha.

Lieve Enexis meneer....DANKJEWEL!

De droom

Het is nu al bijna 5 jaar geleden.
5 jaar geleden dat mijn lieffie en ik elkaar vonden.
Hoewel de kids het eerder in de gaten hadden dan wij *grinnik*
Beiden al vaker gekwetst, dus niet zo happig op een nieuwe relatie.
And look at us now, zou ik bijna zeggen!
Vele dierbare momenten hebben wij samen al gedeeld.
Vaak heeft hij  mijn hart en ziel tot in mijn diepste wezen geraakt.
Nog goed weet ik de allereerste keer.
Die keer dat hij me vertelde van een droom die hij had gehad èn had onthouden.
Dat was misschien nog wel het leukste, hij vergat z'n dromen zo snel.
Deze moest dus wel indruk hebben gemaakt.

In zijn droom was ik hoogzwanger (onmogelijk want beiden gesteriliseerd, dus dat moest een diepere betekenis hebben, zo weet ik nu). En waren we onze eerste koophuis aan het bezichtigen.
Ons droomhuis zo zei hij. Want hij was er zeker van dat wij voor eeuwig bij elkaar gingen blijven. Wij waren soulmates, hij en ik. Oh wat veroverde hij toen mijn hart.

Nu zoveel jaar later, is er toch wel het één en ander uitgekomen van die droom. Zij het in een iets andere vorm. Zwanger ben ik niet geweest, toch is onze liefde bekroont met nog een dochter! Onze oudste dochter. Ons zonnetje. Ons eigenste kadootje. Het meiske dat ons gezinnetje compleet maakte.
En hoewel we uiteindelijk door omstandigheden niet zijn verhuisd, zijn we wel naar koophuizen wezen kijken. Wat zeg ik? We zijn ons droomhuis zelfs tegengekomen, want wat bleek?
We woonden al in ons droomhuis!
We zijn ook getrouwd, zowel voor de wet als voor de kerk, waarmee we elkaar en onze kids beloofd hebben voor altijd bij elkaar te blijven.

Ik geloof niet zo in spirituele hatseflats, maar wel in sprookjes.

Dit is het onze ♥

Een potje vol.....

Ook deze was ik al een paar keer tegen gekomen op het weeweewee.
Zoooo origineel vond ik 'm.
Hoewel ik de voorbeeldmodellen een beetje saai vond.
En ook de naam van de pot was ook niet helemaal "des huisje zeld'n'rust's".
Een memory-jar of herinneringen-pot.
De bedoeling is dat alle leden van het gezin er gedurende het jaar briefjes met korte herinneringen instoppen. Voorzien van datum.
Die pot maak je dan samen open op de laatste dag van het jaar om elkaar vervolgens de briefjes voor te lezen.
Het leek me echt de perfecte traditie voor ons om mee te starten.
Alleen die pot, die moest minder saai.
Dus ik toverde de nagellak en mijn watervaste stiften weer te voorschijn en begon te tekenen.
Al doende veranderde ik ook de naam, tsja als je toch bezig bent *wink*.
Potje vol pret en pech, want er zijn niet altijd alleen maar leuke herinneringen of misschien ook wel, die lekke band op die regenachtige dag kan op 31 december toch best leuk zijn, if you know what I mean hihi.

Lieffie en ik stopten er onze eerste briefjes al in.
Velen zullen volgen....ik weet 't zeker!

Ik hartje hartjes

Onze hele slaapkamer hangt vol met hartjes.
Hartjes van riet.
Hartjes van takjes.
Hartjes van ijzer die als fotolijstje dienen.
Ook in de woonkamer kwamen de hartjes langzaam in opmars.
En niet alleen door mijn eigen invloed.
Er kwamen 3 mooie lijstjes waarbij de hartjes centraal stonden.
En hartjes aan onze eigengemaakte deco-takken voor de ramen aan de voorkant (ook home-made)
Toch mistte ik nog iets.
Misschien een hartje?
Hier of daar?
Toen we dus al vrij vlug de versieringen hadden opgeruimd, besloot ik van onze deco-tak iets anders te maken.
Een tak van liefde.
En tak vol......hartjes (of course, had je iets anders verwacht hihi)
Hier en daar door mij verzameld.
Sommige met tekst, anderen zonder.
Beschermend hangend boven onze liefste bezittingen.
Onze papa's, die een stukje hemel in huis brengen.

'k Vind 'm prachtig.
Al denk ik dat er hier en daar misschien nog wat  moet komen.
Een paar kleine hartjes misschien ???

Mijn magische mama

Had ik al eens verteld dat ik het liefste moedertje van het hele heelal heb?
Nou ja, ik kan het niet vaak genoeg vertellen, toch  J

Steeds vaker hoor ik dat ik op mijn mamsje lijk
En wat is dat een groot compliment!
Er is geen vrouw op wie ik liever zou willen lijken dan op haar
Van alle vrouwen die ik ken is zij mijn voorbeeld en ik hou van haar "till the moon & back"

Beiden zijn we ziek, sinds oud en nieuw...leuk is anders, laten we het daarop houden.
Vandaag ging mijn Vincemannetje bij oma op bezoek en kwam thuis met een leuke lieve verassing.
Mijn mamsje die hoorde wat ik had, gaf hem iets lekkers voor me mee.
Met nog veel lievere en mooiere woorden erbij.
Op een übercute kaartje.

Zie je??
Mijn mama is gewoon de liefste!!

De fles is inmiddels al half geplunderd en weet je....?
Ik voel me al een stuk beter!
ECHT WAAR!
Die mama van mij is magisch, kan toveren, ze tovert mij nog steeds beter op een manier zoals alleen mijn mama kan!

Mams....ik hou van jou!