Al heb ook ik er natuurlijk een mening over.
Tot en met mijn 7de levensjaar heb ik rotsvast geloofd in de goedheiligman en zijn knechtjes.
Bang was ik!
Niet voor Zwarte Piet. Nee joh, die was lief, die had tenslotte de snoepjes en de kadootjes.
Die vulde je schoen als je hem bij de verwarmingsbuis (want wonend op een flat) had gezet.
Sinterklaas, dat was pas een engerd.
Je moest bij hem op schoot en zijn kriebelbaard een kusje geven.
En hij wist ALLES!
Daar wordt je als klein kind dat wel eens wat kattenkwaad uithaalt niet blij van.
Vroeger, in mijn tijd, moest je nog mee in de zak als je stout was. Of kreeg je met de roe.
En dat moest dan van Sinterklaas, niet van Piet.
Gelukkig was ik nooit zó stout ;-)
Vanaf mijn 8ste geloofde ik dus niet meer.
En ging mijn vader weer actief aan het "Sinterklazen" ( het spelen van Sinterklaas)
Vanaf toen kon ik niet wachten tot ik oud genoeg was om ook Zwarte Piet te mogen spelen.
Ieder jaar opnieuw vroeg ik of ik al groot/oud genoeg was.
Op mijn 13de was het zover!!!
In de kleuren van mijn favo cluppie (RJC) liep ik dat jaar mee in de grote bezoeken.
Zoals een basisschool en een bakkerij.
Vanaf mijn 16de mocht ik mee op huisbezoeken.
Dat was 3 weken lang hard werken hoor!
(het betaalde overigens ook goed :-) )
Heel veel mooie, speciale en aparte dingen heb ik meegemaakt in de jaren dat ik Piet speelde samen met mijn vader. Tot mijn 22ste heb ik dat met heel veel plezier gedaan.
Toen was ik zelf moeder en wilde ik mijn knulletje niet zo lang missen.
En speelde pas vorig jaar samen met oudste zoon weer voor Zwarte Piet.
En ga dat natuurlijk ieder jaar doen, ook dit jaar.
Gewoon mooi heel erg donkerbruin geschminkt.
Zwarte Piet is de allergrootste kindervriend die ik ken.
Lief voor kinderen, altijd in voor een dolletje, sportief en een echte speelkameraad.
Die hele grote-mensen-discussie, ik vind 't zielig voor de kindjes van nu.
Die demonstraties, ik vind het niet kunnen.
En dat is niet alleen omdat ik het het allerleukste en enige echte Nederlandse feest vind, maar omdat je nooit een statement mag maken over de ruggetjes van kinderen.
Een feest is een feest, dat hoef je niet te veranderen.
Vooral niet hier, in ons mooie multi-culturele Nederland.
Waar alle nationaliteiten worden vertegenwoordigt.
Waar we leren van elkaars tradities.
Ik ben dol op het suikerfeest, terwijl ik die zoetigheid voor mijn kindjes eigenlijk maar niets vind, want we krijgen altijd wel iets van onze lieve buren of vriendjes van school. Mooie traditie.
Halloween wordt hier ook niet overgeslagen, mooie Keltische feestdag, ondanks dat er soms nachtmerries van komen.
Willen we wel iets veranderen/aanpassen dan doen we dat binnen ons gezin wel. Daar hoeft een heel land niet voor te veranderen, toch?
Willen we wel iets veranderen/aanpassen dan doen we dat binnen ons gezin wel. Daar hoeft een heel land niet voor te veranderen, toch?
Kerstmis gaat bij ons om het vieren van leven en liefde. Van bij elkaar zijn. Wij geven geen kadootjes, maar dat verplichten we verder niemand.
Vind je Zwarte Piet niet leuk, verander dan binnen je gezin de betekenis ervan.
Wat doet het ertoe?
Laat een ieder in zijn waarde.
Vooral een kind.
Dus.
Dat vind ik.
Fijne Sinterklaas allemaal!!!
Top omschreven! Ben het volledig met je eens! :D
BeantwoordenVerwijderen